Τα ποϊντερ εκτός «μόδας»;

Φαίνεται δηλαδή πως τα σέττερ έχουν επικρατήσει κατά κράτος έναντι των πόιντερ, που δεν δείχνουν ικανά να απειλήσουν την κυριαρχία των πρώτων. Το περίεργο της υπόθεσης πάντως είναι το γεγονός ότι, πέρα από τις συνηθισμένες παρόλες πως τα πόιντερ δεν μπορούν να κυνηγήσουν στο πουρνάρι και το παλιούρι, ακούγονται και φωνές κυναγωγών που λένε πως στην Ελλάδα τα πόιντερ δεν μπορούν να κυνηγήσουν στις ακραίες καιρικές συνθήκες την μπεκάτσα! Σε μία χώρα που μαστίζεται από υψηλότατες θερμοκρασίες, ακούμε παράπονα για δύο ή τρεις (το πολύ) ημέρες τον χρόνο που μπορεί να ζητήσουμε από τα σκυλιά μας να βγουν στις ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες.

Εάν ο παραπάνω ισχυρισμός ευσταθούσε, τότε κάποιες από τις καλύτερες γραμμές πόιντερ δεν θα εκτρέφονταν σήμερα στη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Δανία. Μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ο William Arkwright έστειλε τα σκυλιά του στη Σκανδιναβία για να διατηρήσει την καθαρότητα της γραμμής του. Στη Βόρεια Ευρώπη δηλαδή, δεν παρουσιάζονται τα ακραία καιρικά φαινόμενα που παρουσιάζονται στην Ελλάδα; Αν ληφθεί υπόψη πως κάποια από τα καλύτερα πόιντερ ζουν σήμερα στη Βόρεια Ευρώπη, τότε ο μύθος για την «ανικανότητα» να αντεπεξέλθουν στα ακραία καιρικά φαινόμενα της πατρίδας μας, καταρρίπτεται! Μένει όμως ισχυρή η αντίληψη πως τις τελευταίες δεκαετίες οι εκτροφείς εστίασαν την προσοχή τους στην εκτροφή αγωνόσκυλων και όχι κυνηγόσκυλων.

Ακούμε δηλαδή από πολλούς ότι η επιμονή, κυρίως των Ιταλών εκτροφέων, να ψάχνουν για σκυλιά δρομείς και όχι κυνηγούς, έχει μεταλλάξει τη φύση των πόιντερ (παρότι έχει αυξήσει κατά πολύ την ταχύτητά τους, έχει δυστυχώς εξασθενήσει τα κυνηγετικά τους ένστικτα). Οι ίδιοι βέβαια κυναγωγοί ισχυρίζονται με περηφάνια ότι τα σημερινά σέττερ δεν υπολείπονται καθόλου σε ταχύτητα από τα πόιντερ... Είναι πραγματικά εξωφρενική αυτή η παρατήρηση. Το εξοργιστικό είναι ο τρόπος που κάποιοι μεταφράζουν κατά το δοκούν τη σημασία των γενεαλογικών χαρτών των σκύλων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον νικητή του τροπαίου Saladini Pilastri του 2007, τον Red, το άσπρο-πορτοκαλί αγγλικό σέτερ του Mauro Pironio.

Μέτρα και σταθμά...
Μετά τη νίκη του, οι γνώστες της φυλής έσπευσαν να αναγνώσουν τον γενεαλογικό του χάρτη για να διαπιστώσουν ότι είναι «εγγονός του μεγάλου πρωταθλητή Olaf, προερχόμενος από την γραμμή του Decor Lot, με λίγα λόγια γνήσιος απόγονος πρωταθλητών μεγάλης έρευνας». Ισχυρίζονταν τότε οι ειδικοί ότι «ο φετινός κυρίαρχος του βουνού, όπως άλλωστε και τα περισσότερα από τα σέττερ που πρωταγωνιστούν στους αγώνες βουνού και τα οποία προέρχονται από γραμμές αίματος πρωταθλητών μεγάλης έρευνας, έρχονται να κλείσουν τα στόματα ορισμένων που επιμένουν να διαχωρίζουν τον κυνηγετικό σκύλο σε αγωνόσκυλο και κυνηγόσκυλο».

Την ίδια και απαράλλακτη παρατήρηση θα δείτε σε όλους τους επιλόγους των αγώνων Saladini Pilastri, στα σχετικά άρθρα των κυνοφιλικών περιοδικών τα τελευταία χρόνια.

Οι ίδιοι άνθρωποι που ισχυρίζονται πως η επιμονή στη χρησιμοποίηση αγωνομάχων στην εκτροφή των πόιντερ έκανε κακό στην εξέλιξη της φυλής, όταν μιλούν για τα σέττερ, αλλάζουν τροπάρι και επιμένουν πως εάν κοιτάξει κανείς τα πεντιγκρί των άξιων σέττερ, θα βρει σίγουρα αγωνομάχους προγόνους.

Ο παραπάνω ισχυρισμός θα είχε έστω μία μικρή πιθανότητα να ευσταθεί, εάν η συχνότητα που συναντούμε αγωνομάχους στους γενεαλογικούς χάρτες των άξιων σέττερ, ήταν μικρότερη από εκείνη των αντίστοιχων πόιντερ. Αυτό όμως δεν ισχύει.

Βέβαια, το γεγονός πως τόσο οι γραμμές των σύγχρονων αγγλικών σέτερ όσο και των πόιντερ, είναι στηριγμένες σε αγωνομάχους, δεν αναιρεί την πιθανότητα οι εκτροφείς των πόιντερ να ακολούθησαν λανθασμένα μονοπάτια (λανθασμένους επιβήτορες δηλαδή) και τελικά τα πόιντερ που κυνηγάνε σήμερα να υπολείπονται σε κυνηγετική αξία των προγόνων τους.

Τα Derby...
Αντίστοιχα οι επιτυχημένες επιλογές γεννητόρων στα σέττερ, να έχουν ως αποτέλεσμα την ενδυνάμωση των κυνηγετικών ικανοτήτων της φυλής γενικότερα. Οι ανά τον κόσμο «ειδικοί» πάλι, συμφωνούν πως η ασφαλέστερη μέθοδος εξαγωγής συμπερασμάτων για την πορεία μιας κυνηγετικής γραμμής σε μία χώρα, είναι η παρακολούθηση των ετήσιων δοκιμασιών Derby.

Στα Derby δοκιμάζονται τα καλύτερα από τα νέα σκυλιά, που δεν έχουν προλάβει να «ντρεσαριστούν» ακόμα με τέτοιο τρόπο, ώστε να «ξεγελάσουν» τα έμπειρα μάτια των κριτών. Στα Derby λοιπόν, εξετάζοντας όχι τον νικητή αλλά το σύνολο των νικητών, μπορεί κάποιος να πάρει μία καλή εικόνα της πορείας της φυλής.

Ας δούμε λοιπόν τι έγραφε τα τελευταία χρόνια ένας από τους Ελληνες κυνόφιλους που έχει παρακολουθήσει όσο λίγοι τα Derby των αγγλικών φυλών, ο Ακης Λάππας:

Στο Derby του 2003, έγραφε: «Μια παρατήρηση που μοιραία όλοι θα κάνουν, είναι ο μικρός αριθμός των Σέττερ σε σχέση με τα Πόιντερ, αλλά και η διαφορά επιπέδου που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην παραγωγή νέων ταλέντων μεταξύ των δύο φυλών. Ας ελπίσουμε ότι το φαινόμενο είναι παροδικό». Στο Derby του 2004 έλεγε ότι: «Τα Σέττερ που γεννήθηκαν και δηλώθηκαν είναι όπως είπαμε 1.220. Τα Σέττερ που δήλωσαν συμμετοχή και έτρεξαν στο derby μας ήταν 8. Οι αντίστοιχοι αριθμοί για τα πόιντερ είναι 960 με 22 συμμετοχές». Το 2005 παρατηρούσε ότι: «Φέτος πάντως είδαμε καλύτερα Πόιντερ παρά Σέττερ».

Τέλος στο Derby του 2007 έγραφε με νόημα: «Τις ελπίδες για το μέλλον έδωσαν τα Πόιντερ. Στο στρατόπεδο των Πόιντερ είδαμε φέτος πολλά σπουδαία νέα σκυλιά από πολλούς σπουδαίους πατεράδες. Τελείως αντίθετα είναι τα νέα από το στρατόπεδο των Σέττερ που δυστυχώς μας απογοήτευσαν».

Τα χρόνια από το 2002 (που μπόρεσα να βρω καταγραφές) έως και το 2007, στη μόνη ίσως δοκιμασία στην οποία θα μπορούσε κάποιος να βγάλει συμπεράσματα για την εξέλιξη των αγγλικών φυλών, τα συμπεράσματα για τα σέττερ ήταν απογοητευτικά. Αντίθετα φαίνεται καθαρά ότι το μέλλον για τα πόιντερ διαγράφεται λαμπρό. Βέβαια σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιοι αναγνώστες που δεν θεωρούν τα Derby ως τον καθρέπτη της εξέλιξης της κυνοφιλίας σε μία χώρα. Ισως και να έχουν δίκιο. Ισως τα τελευταία χρόνια να υπήρξαν κάποιοι γεννήτορες που με την ποιότητα των απογόνων τους έκαναν τη διαφορά. Μία διαφορά που για κάποιον περίεργο λόγο δε μπόρεσε να φανεί μέσα από τα Derby.

Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τους μεγαλύτερους και διασημότερους επιβήτορες που «έδρασαν» τη δεκαετία που μας πέρασε στην Ελλάδα και το εξωτερικό και σίγουρα θα αφήσουν το «στίγμα» τους στα πεντιγκρί του μέλλοντος και καταλήγω σε δύο ονόματα.

Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, όλοι φαντάζομαι θα συμφωνήσουμε πως ο Ribot Della Noce, ένας σκύλος που απεβίωσε πρόσφατα, ήταν ο επιβήτορας με τη μεγαλύτερη ικανότητα μετάδοσης των καλών του στοιχείων στους απογόνους του. Σε ό,τι αφορά τώρα την εγχώρια κυνοφιλία, το όνομα του επιβήτορα που μεσουράνησε στην Ελλάδα -και ίσως να ήταν και ο πιο επιτυχημένος επιβήτορας στη χώρα μας από καταβολής κυνοφιλίας- δεν είναι άλλο από αυτό του Dario Von Der Postschwaige. Θέλετε να μάθετε κάτι περίεργο;

Και τα δύο αυτά σκυλιά είναι πόιντερ! Οι δύο διασημότεροι επιβήτορες σε Ελλάδα και εξωτερικό την τελευταία δεκαετία είναι πόιντερ. Για όσους θεωρούν τα ονόματα των διασημότερων επιβητόρων αλλά και τις παρατηρήσεις από τους αγώνες Derby στην Ελλάδα, ανεπαρκή «σύμβουλο» για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων, ας διαβάσουν λοιπόν τα άρθρα για τους διεθνείς αγώνες από το 2005 και πριν από αυτούς...

Οι συντάκτες μιλούσαν επίμονα για την «κρίση που περνά η φυλή των σέττερ». Εγώ θα μπω στον κόπο να σας μεταφέρω μία μόνο φράση από άρθρο στην ιστοσελίδα του ΟΚΑΔΕ, το οποίο αναφέρεται στους ανοιξιάτικους αγώνες του 2004: «Μια και μιλάμε για Σέττερ και όλοι είχαμε εντοπίσει την κρίση που πέρασε τα τελευταία χρόνια αυτή η φυλή πρέπει να πούμε ότι από την Ιταλία φάνηκε ένα φως στο τούνελ».

Το ερώτημα...
Εάν ακόμα και τώρα δεν συμφωνείτε, πάρτε και διαβάστε τα περιοδικά του χώρου των προηγούμενων ετών. Ολοι μιλούσαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια για τη μεγάλη κρίση του σέττερ, όπως περίπου μιλάνε και σήμερα για την κρίση του πόιντερ. Την εποχή δηλαδή που γεννιόνταν τα σκυλιά με τα οποία κυνηγάμε εμείς σήμερα, τα σέττερ βρίσκονταν σε βαθιά κρίση και δεν φαινόταν να υπάρχει η μαγιά γεννητόρων που θα μπορέσει να κάνει την αλλαγή.

Και ρωτάω λοιπόν εγώ ο αφελής: «Πώς είναι δυνατόν, μία σειρά ανεπαρκών γεννητόρων να δίνει καλά σκυλιά, τη στιγμή που οι καλύτεροι ομολογουμένως γεννήτορες μίας άλλης φυλής δίνουν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ανεπαρκή σκυλιά;».

Η μόνη λοιπόν εξήγηση που μένει για να κατανοήσουμε αυτό το παράδοξο είναι μία λέξη: η «μόδα»! Τα σέττερ σήμερα είναι η μόδα της εποχής. Είναι δύσκολο να μην παρασυρόμαστε από τη μόδα, από τη στιγμή που έχουμε μεγαλώσει με το καταναλωτικό ένστικτο.

Οπως όταν βρεθούμε πεινασμένοι σε έναν άγνωστο τόπο και δούμε δύο ταβέρνες, όπου στη μία υπάρχει πολλή πελατεία, ενώ η άλλη είναι άδεια από κόσμο, θα επιλέξουμε τη γεμάτη, ελπίζοντας πως τόσοι πελάτες δεν μπορεί να κάνουν λάθος. Ετσι πρέπει να εξηγηθεί και η «καταναλωτική» μανία που μας έχει πιάσει για τα σέττερ. Βλέπουμε όλους γύρω μας να τα προτιμούν και, ως πειθήνιοι καταναλωτές, τους ακολουθούμε, ελπίζοντας πως η πλειοψηφία έχει συνήθως δίκιο.

Μια πρόβλεψη
Τι θα γίνει όμως με το πόιντερ; Αυτή η μόδα των σέττερ είναι ικανή να οδηγήσει την εξαίρετη αυτή φυλή σε μαρασμό; Νομίζω πως μάλλον το εντελώς αντίθετο θα συμβεί. Τώρα που ο «σωρός» οδηγείται στα σέττερ, το πόιντερ έχει τη μεγάλη ευκαιρία να κάνει το μεγάλο άλμα. Σήμερα, η εξέλιξη της φυλής των πόιντερ αφήνεται επιτέλους στα χέρια των πιστών οπαδών της, οι οποίοι έχουν το μεράκι αλλά και τις γνώσεις να κάνουν τις σωστές επιλογές, ανεπηρέαστοι από το άγχος των πωλήσεων ή, για να το θέσω καλύτερα, το άγχος της μόδας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, και σε κόντρα με τους περισσότερους αρθρογράφους του χώρου, δεν μπορώ παρά να είμαι αισιόδοξος για τα πόιντερ. Οσο για την ξαφνική και άνευ λόγου αύξηση των σέττερ, ένα έχω να πω: «Μόδα είναι, θα περάσει»...

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ

Πηγή www.ethnos.gr