Ποτέ στη νεότερη ιστορία, μία ανθρώπινη δραστηριότητα, δεν συνάντησε τόσους πολλούς φανατικούς οπαδούς αλλά και αντιπάλους όσο το κυνήγι.Οι φανατικοί οπαδοί του, αρνούνται να το αποκαλέσουν σπορ γιατί το θεωρούν τρόπο ζωής και όχι ένα ακόμα σπορ, οι δε αντίπαλοί του, αρνούνται να θεωρήσουν σπορ μία τόσο «μακάβρια» δραστηριότητα. Τι είναι όμως το κυνήγι στη σύγχρονη Ελλάδα; Ποιες ανάγκες εξυπηρετεί η άσκησή του; Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί η κατάργηση του;Το βασικό επιχείρημα που προβάλλεται από τους πολέμιους του κυνηγιού, είναι η άδικη θανάτωση τόσων αθώων ζώων και η πιθανότητα εξαφάνισης κάποιων από τα θηρεύσιμα ήδη. Ο δεύτερος ισχυρισμός καταρρέει αυτόματα, αφού οι μετρήσεις στο πληθυσμό των θηραμάτων, δείχνουν ότι ουδέποτε κινδύνεψε θήραμα με εξαφάνιση στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Αντίθετα, τα προγράμματα αύξησης του θηραματικού πληθυσμού από τις κυνηγετικές οργανώσεις έχουν οδηγήσει στη θεαματική αύξηση τουλάχιστον των ενδημικών θηραμάτων.
Ο πρώτος ωστόσο ισχυρισμός, όσο και αν αυτό δυσαρεστεί μερικούς, είναι βάσιμος. Πράγματι η κυνηγετική δραστηριότητα, οδηγεί στο θάνατο μεγάλο αριθμό αθώων ζώων κάθε χρόνο. Και εδώ, γεννιέται ένα ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε: Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει πια ζώα είναι ένοχα, άρα τους αξίζει ο θάνατος και ποια είναι αθώα, οπότε έχουν δικαίωμα στη ζωή;
Το κρέας που καταναλώνει ένας μέσος Έλληνας σε μία δεκαετία, απαιτεί τη θανάτωση κατά μέσο όρο δύο αγελάδων, τεσσάρων γουρουνιών, οκτώ αρνιών εκατόν ογδόντα κοτών και περίπου εννιακοσίων εξήντα ψαριών διαφόρων ειδών. Στη δε διάρκεια της ζωής του θανατώνονται για χάρη του περισσότερα από 8000 ζώα. Ένα δεύτερο ηθικό πάλι ερώτημα που μοιραία τίθεται είναι: Ποιο είναι εκείνο το δικαστήριο που κρίνει ένοχα αυτά τα 8000 ζώα και δίκαια αποφασίζει το θάνατο τους; Ή αν θέλετε: Ποια είναι εκείνα τα αδικήματα που διέπραξαν αυτά τα 8000 ζώα που αντιστοιχούν στο καθένα μας, και μοιραία τους αξίζει ο θάνατος;
Πολλοί θα σπεύσουν να απαντήσουν ότι τα περισσότερα από αυτά τα ζώα, γεννήθηκαν σε ιδικά διαμορφωμένους χώρους, με κύριο σκοπό τη θανάτωση τους και κατανάλωσή τους από τον άνθρωπο και ποτέ τους δεν είχαν τη δυνατότητα να ζήσουν ελεύθερα. Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν να έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα στη ζωή.
Ίσως μία πιθανή απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, θα ήταν το ότι είμαστε παμφάγα ζώα και χρειαζόμαστε το κρέας για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού μας και η μη κατανάλωσή του θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τον ανθρώπινο οργανισμό. Όμως η καλή υγεία τόσων εκατοντάδων χιλιάδων vegetarians (φυτοφάγοι) ανά των κόσμο, αποδυναμώνει τον παραπάνω ισχυρισμό. Ας μη γελιόμαστε λοιπόν, σκοτώνουμε και τρώμε ζώα γιατί μας αρέσει η γεύση και η μυρωδιά του ψημένου κρέατος. Ακόμα χειρότερα, ασελγούμε στα κουφάρια των χαμένων αυτών ζώων, φορώντας το δέρμα τους και το τρίχωμά τους γιατί μας αρέσει η όψη και η αίσθηση του δέρματος και του μάλλινου ρούχου. Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, στη προσπάθειά της να απενοχοποιηθεί, πολεμάει με μίσος τους κυνηγούς που δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εξασφαλίζουν μόνοι τους το «Κυριακάτικο γεύμα». Συγκινείται από το δράμα των πανέμορφων κύκνων που η κακοκαιρία τους σπρώχνει στις λίμνες και τα ποτάμια μας, ενώ αδιαφορεί για το θάνατο από ασιτία που η ίδια κακοκαιρία προκάλεσε σε χιλιάδες κάριες, καρακάξες και άλλα κορακοειδή, γιατί ίσως αυτά τα πουλιά είναι «ΑΣΧΗΜΑ» και τους αξίζει για τιμωρία ο θάνατος.
Ο υπογράφων έχει υπάρξει κατά περιόδους φανατικός πολέμιος του κυνηγιού αλλά και φανατικός λάτρης του αθλήματος. Δηλώνει παμφάγος και προτιμά να κυνηγάει και να ψαρεύει μόνος του τα ζώα που τρώει, και όταν αυτό δεν είναι δυνατό, απλά προτιμά να μη τρώει κρέας ή ψάρι Δεν ζητά από τη κοινωνία να τον μιμηθεί γιατί δεν θεωρεί τον εαυτό του παράδειγμα προς μίμηση. Απλά όταν δαγκώνει στη ταβέρνα το παϊδάκι γάλακτος, γνωρίζει ότι είναι το πλευρό κάποιου νεαρού αρνιού ή γουρουνιού που μέχρι πριν λίγες ημέρες απολάμβανε τη ζεστή αγκαλιά της μητέρας του πίνοντας αποκλειστικά από το γάλα της, εξ' ου και «γάλακτος».
Δημήτρης Χριστοδουλάκης
Πηγή www.orion.net.gr
Ωρίων - Το Δίκτυο των Κυνηγών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου