Ο... διανοούμενοs των σέττερ...

Ο Εβανς ήταν μια πολυτάλαντη φιγούρα, όπως όλοι αυτοί που αφήνουν «στίγμα» και χαρακτήρα στις εποχές τους. Κυνηγός, εκτροφέας αγγλικών σέττερ, εξέθρεφε μια σταθερή κλειστή γραμμή τα «Ολντ Χέμλοκ». Συγγραφέας είκοσι περίπου βιβλίων με θέμα το κυνήγι στα δάση της ανατολικής ακτής, κυνηγούσε μπεκάτσες και γκράους. Συνεργάτης πολλών κυνηγετικών εντύπων, με αμέτρητο αριθμό άρθρων, και επιπλέον... ζωγράφος. Ακούραστος, αειθαλής και ενεργός, μέχρι και τις τελευταίες του μέρες, κοντά ...έναν αιώνα ζωής!

Ο Εβανς είχε από νωρίς γαλουχηθεί στο πρότυπο της φυλής του αγγλικού σέττερ, του «τύπου» της ανατολικής ακτής. Τον διαχωρισμό αυτό -που τον έχω ξανακάνει- τον επισημαίνω, γιατί στην απέραντη αυτή χώρα με τα τόσα διαφορετικά κλίματα και θηράματα, υπάρχουν και ανάλογα διαφορετικοί «τύποι» μέσα στην ίδια φυλή σέττερ, που βολεύουν και εξυπηρετούν περισσότερο ή λιγότερο...

Τα βουνά της Δυτικής Βιρτζίνια, τα Αλεγκένις, που ήταν τα μέρη του Εβανς, είναι ένας απέραντα δασωμένος τόπος με βελανιδιές, σφενδάμια, λεύκες και αγριοκερασιές. Το μαγικό και μυστηριώδες γκράους είναι το θήραμα που συναρπάζει τους δασόβιους κυνηγούς της περιοχής, όπως βέβαια και οι μπεκάτσες στα περάσματα.

Ο Τζορτζ Μπιρντ Εβανς, κατάλαβε από νωρίς ότι τα σκυλιά που έχουν καλή μυική μάζα και δυνατό σκελετό, αντέχουν περισσότερο μέσα στο δάσος. Οπως και ότι τα σκυλιά που έχουν ύψος και κρατούν πολύ ψηλά το κεφάλι, προσεγγίζουν καλύτερα τον κώνο της μυρωδιάς μέσα στο δάσος, από τα κοντύτερα ζώα.

Ξεκίνησε την εκτροφή του με μια καθαρόαιμη «Λουέλιν» σκύλα το 1936 πριν τον μεγάλο πόλεμο. Από αμερικάνικες γραμμές σέττερ αγώνων, που ακόμα ήταν σε εξαίρετη κατάσταση. Το πρότυπο που ακολούθησε ήταν αυτό ενός όμορφου σκύλου, σωματώδους μεν, αλλά ενεργητικού, ανθεκτικού και με τη πιο γνήσια κυνηγετική νοοτροπία που μπορούσε να πετύχει... Και κυρίως χρησιμοποίησε σέττερ με εξαίρετη όσφρηση!

Αξιοποίησε τη γραμμική αναπαραγωγή με ελάχιστες εξωτερικές επιδράσεις, καταφέρνοντας να σταθεροποιήσει έναν τύπο σέττερ πολύ όμοιου με τα παλιά σέττερ που άφησαν εποχή. Ηταν λίγο πιο «εξευγενισμένα» στις γραμμές του κεφαλιού και όχι με την υπερβολή της εντελώς κάθετης ουράς. Η ουρά του άρεσε μεν να φέρεται με ένταση πάνω από τη γραμμή της ράχης, αλλά όχι κάθετη.

Xωρίς κέρδος...
Η ποιότητα των σέττερ του αναγνωρίστηκε από πολλούς σοβαρούς κυνηγούς και κυνόφιλους, όχι μόνο της περιοχής, αλλά όλης της χώρας. Τα σκυλιά του απέκτησαν μια φήμη αντάξια της ποιότητάς τους, μέσα και από τα βιβλία του Εβανς, που πραγματευόταν τα κυνήγια μισού και πλέον αιώνα στα δάση της Δ. Βιρτζίνια.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ποτέ δεν εξέθρεψε για εμπόριο ή για κέρδος, σε μια χώρα που το κέρδος... είναι ο θεός! Είχε ελάχιστες γέννες, μία το πολύ δύο τον χρόνο. Και στηριζόταν σε μια μεγάλη ομάδα πιστών φίλων του, που μοιράζονταν το ίδιο κυνηγετικό πάθος, αλλά και την ίδια άποψη για το εξαιρετικό κυνηγετικό σκυλί. Εδινε τα κουτάβια του κατόπιν συμβολαίου, στο οποίο είχε το δικαίωμα να βλέπει, να κρίνει και να χρησιμοποιεί τα σέττερ που είχε δώσει, για αναπαραγωγικούς σκοπούς. Ο αγοραστής και χρήστης του σκύλου, δεν είχε το δικαίωμα μεταβίβασης ή πώλησης.

Ετσι ποτέ δεν βρέθηκαν τέτοια σέττερ να πωλούνται ή να διατίθενται υπό την επωνυμία του, στο ανοιχτό εμπόριο. Η τελευταία του γέννα ήταν μια... πρόκληση στον Λάβερακ. Ζευγάρωσε δύο αδέρφια μεταξύ τους και γεννήθηκαν 11 κουτάβια, από τα οποία κράτησε τον Ολντ Χέμλοκ!

Από το 1988 και μετά, καταλαβαίνοντας πως οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν, άφησε την ευθύνη της εκτροφής του σε έναν από τους πιστούς του φίλους. Το 1997 και το 1998 στη διάρκεια μιας μακράς αναζήτησής μου για το αγγλικο σέττερ, είχα αλληλογραφία μαζί του. Τα γράμματά του απέπνεαν την ευγένεια του καλλιτέχνη που όμως έμενε πιστός στις αρχές του. Αρνήθηκε ευγενικά την πιθανότητα να ...ταξιδέψει ένα σέττερ του εκτός ΗΠΑ.

Στο τελευταίο του γράμμα περιέγραψε στον νεαρό ορθοπαιδικό από τη μακρινή χώρα, τα προβλήματα που είχε στην επώμιση, λόγω των χρονίων ρήξεων στους τένοντες και των δύο ώμων. Αυτό τον είχε υποχρεώσει να εγκαταλείψει και το ελαφρύ δίκαννο Πέρντεϋ που χρησιμοποιούσε όλη του τη ζωή σχεδόν.

Του πρότεινα κάποιες λύσεις που στηρίζονταν στη γνώση μου πάνω στα όπλα, αλλά και στο ανθρώπινο σώμα. Την απάντηση την έλαβα από το περιοδικό στο οποίο αρθρογραφούσε, όταν δημοσίευσε το τελευταίο του άρθρο με τίτλο «Είναι το όπλο σας, όσων χρονών είστε;». Στο ίδιο τεύχος υπήρχε και η ανακοίνωση του θανάτου του σε ηλικία 91 ετών, το καλοκαίρι του 1998.

Ο συγγραφέας
Σε εκείνο το άρθρο ο υπέργηρος Εβανς έγραφε ότι άλλαξε τακτική και χρησιμοποιώντας ένα ελαφρύ 28αρι δίκαννο προσπαθούσε να πυροβολήσει με όσο λιγότερη χρήση των ταλαιπωρημένων του ώμων!

Ο Εβανς είχε ένα καταπληκτικό ταλέντο στη συγγραφή. Και η φήμη του ως συγγραφέας πιθανόν θα επισκιάσει αυτή του εκτροφέα, απλά γιατί τα γραπτά... μένουν! Εγραψε δεκαεννέα βιβλία για το κυνήγι, μια πραγματική εργασία ζωής που αποπνέει το άρωμα των φθινοπωρινών φύλλων, το τρίξιμό τους κάτω από το πάτημα του κυνηγού, την πύρινη λάμψη των φθινοπωρινών φύλλων του σφενδαμιού, το ξαφνικό πέταγμα των «φαντασμάτων» του δάσους, με τη μορφή της μπεκάτσας ή του γκράους. Τα βιβλία του είναι σήμερα περιζήτητα ανάμεσα στους οίκους που πραγματεύονται τον κυνηγετικό Τύπο στις ΗΠΑ. Μια πλήρης συλλογή, όταν τη βρίσκει κανείς, φτάνει σήμερα ακόμα και χιλιάδες δολάρια...

ΕΓΡΑΨΕ...
- «...Αν ήμουν ένας κανονικός άνθρωπος με τη φυσική μου αδυναμία και την έλλειψη θηραμάτων της περιοχής μου, θα έπρεπε να έχω παρατήσει το κυνήγι γκράους από καιρό. Ομως δεν θα παραιτηθώ. Και όταν το φθινόπωρο έρθει, θα είμαι πάλι εκεί μέσα στα μεγαλόπρεπα δάση, με την Κάι (τη γυναίκα του), το ισπανικό 28ρακι δίκαννο και το σέττερ μου για να ακούσω το... τραγούδι του φθινοπώρου».

Πως έζησε...
Ο Εβανς ευτύχησε να ζήσει όπως ακριβώς ήθελε. Δεν υποδουλώθηκε σε καμιά ρουτίνα κανενός προϊστάμενου ή εταιρείας. Παντρεύτηκε μια γυναίκα που μοιράστηκε τα όνειρά του και έζησε σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον του. Κυνήγησε τους στόχους που ο ίδιος επέλεξε για τον εαυτό του, μέχρι τις τελευταίες του μέρες. Για τους περισσότερους η ζωή αυτή είναι μόνο ένα όνειρο. Για αυτόν ήταν πραγματικότητα.

Του Νίκου Κράλλη

Ο Τζορτζ Μπιρντ Εβανς είναι ένας σύγχρονος θρύλος της αμερικανικής κυνηγεσίας. Ενας από εκείνους τους θρύλους που έφεραν το κυνήγι στη νέα χιλιετία, έστω και αν «έφυγε» για... άλλα δάση πιο βαθιά και πιο ήρεμα, ακριβώς στη δύση του αιώνα που άλλαξε.

Πηγή www.ethnos.gr