Η εξορία για τους χρήστεςΜόλις λίγες μέρες πριν από το τέλος της προθεσμίας για τη διαβούλευση και όλα δείχνουν ότι η λογοκρισία στις κυνηγετικές θέσεις από το συγκεκριμένο ιστότοπο θα αποτελέσει μάλλον προάγγελο απαγορεύσεων για τον Υμηττό.
Δεκάδες κυνηγοί ή και όσοι διαφωνούν με το νομοσχέδιο για τον Υμηττό, δεν βλέπουν τις δικές τους θέσεις στο www.opengov.gr/minenv.
Για το ίδιο θέμα η αρμόδια Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος έστειλε τη δική της θέση, η οποία έχει ως εξής:
Η Κυνηγετική Ομοσπονδία εκπροσωπεί 68.000 κυνηγούς της Στερεάς
Ελλάδας, εκ των οποίων οι 45.000 είναι κάτοικοι του λεκανοπεδίου της Αττικής και
ασκούν εντός της περιφέρειας Αττικής θηρευτική δραστηριότητα το μεγαλύτερο
διάστημα του κυνηγετικού έτους.
Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας, στα πλαίσια της σχετικής
διαβούλευσης, τονίζει ότι η προώθηση της απαγόρευσης του κυνηγίου σε όλη την
έκταση στην οποία πρόκειται να εφαρμοστεί το Π.Δ., που περιλαμβάνει όλο τον
ορεινό όγκο του Υμηττού και εκτεταμένη περιφερειακή ζώνη αυτού, είναι
ατεκμηρίωτη, δεν εκπορεύεται από καμία επιστημονική μελέτη και δεν εξυπηρετεί
κανένα λόγο προστασίας. Το μόνο που επιτυγχάνει είναι, εξορίζοντας τους κυνηγούς,
να μείνει το πεδίο ελεύθερο σε εμπρηστές, καταπατητές, λαθροθήρες και κάθε είδους
παρανόμους.
Η Δ΄ Κ.Ο.Σ.Ε. στα πλαίσια της διαβούλευσης προτείνει όπως αφαιρεθεί από
το Αρθρο 7 του Π.Δ. η παράγραφος 3 ώστε το κυνηγετικό καθεστώς να διατηρηθεί
όπως ισχύει.
Κυνηγετική αξία του Υμηττού
Ο Υμηττός αποτελεί από τη σύσταση του ελληνικού κράτους τον εγγύτερο
κυνηγότοπο της πρωτεύουσας. Χιλιάδες κυνηγετικές εξορμήσεις πραγματοποιούνται
κάθε χρόνο με στόχο τη θήρευση ορτυκιών, κιχλίδων, λαγού και πέρδικας. Τα δύο
τελευταία επιδημητικά είδη έχουν συγκροτήσει ικανοποιητικούς πληθυσμούς μετά
από μακροχρόνιες προσπάθειες u949 εμπλουτισμού των κυνηγετικών οργανώσεων. Το
ενδιαφέρον των κυνηγών για την ορθολογική διαχείριση του κυνηγίου χρονολογείται
από το 1926 όπου μετά από πρόταση του Κυνηγετικού Συνδέσμου Αθηνών
εφαρμόζεται απαγορευτική διάταξη. Εκτοτε, με την ίδρυση και λειτουργία του
Αισθητικού Δάσους Καισαριανής (Π.Δ. 91/24-1-1974 ? Φ.Ε.Κ. 31/Α/6-2-1974) του
Καταφυγίου Αγριας Ζωής (Υ.Α. 38070/19772/6-5-1976 ? Φ.Ε.Κ. 683/Β/24-5-1976)
και με την έκδοση εκτεταμένης απαγορευτικής διάταξης θήρας (υπ’ αριθμ. πρωτ.
6404/4312/7-9-2001 του Δασαρχείου Πεντέλης), στον μισό Υμηττό απαγορεύεται το
κυνήγι. Ενώ λειτουργούν και δύο Ζώνες Εκγύμνασης σκύλων, με εξαίρεση τους
μήνες αναπαραγωγής, κατ’ εφαρμογή της περί θήρας νομοθεσίας (υπ’ αριθμ. πρωτ.
6395/14-7-2006 του Δασαρχείου Πεντέλης). Η επισκεψιμότητα των ζωνών αυτών
είναι ιδιαίτερα αυξημένη, καλύπτοντας τις ανάγκες των κυνόφιλων της Αττικής.
Οι εμπλεκόμενες κυνηγετικές οργανώσεις εφαρμόζουν κάθε χρόνο
εκτεταμένα φιλοθηραματικά έργα στον Υμηττό, όπως: βελτίωση βιοτόπων με σπορές
και φυτεύσεις, εκτεταμένες αναδασώσεις μετά τις πυρκαγιές, εγκατάσταση
ομβροδεξαμενών και ποτιστρών για τα είδη της άγριας πανίδας, μαζική
δραστηριοποίηση των κυνηγών μελών για την πρόληψη και καταστολή των
πυρκαγιών και τέλος ενισχυμένη θηροφύλαξη. Οι ανάγκες θηροφύλαξης στην
περιοχή καλύπτονται από πέντε μόνιμους θηροφύλακες των κυνηγετικών
οργανώσεων, οι οποίοι την τελευταία μόνο πενταετία στην ευρύτερη περιοχή έχουν
πραγματοποιήσει 1.500 ελέγχους και έχουν υποβάλει 22 μηνύσεις για διάφορες
παραβάσεις.
Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι το κυνήγι στον Υμηττό ασκείται με
ορθολογικό τρόπο όπως επιβάλλει η κοινοτική και εθνική νομοθεσία. Η μεγαλύτερη
όμως απόδειξη της συμβατότητας του κυνηγίου με την προστασία των σημαντικών
ειδών και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας στον Υμηττό είναι το γεγονός
ότι ακόμα και σήμερα ενδιαιτούνται πληθυσμοί μη θηρευσίμων ειδών. Οι εύρωστοι
αυτοί πληθυσμοί απαντώνται επειδή ακριβώς αυτά τα είδη είναι απαραγνώριστα, δεν
εμφανίζουν κανένα θηραματικό ενδιαφέρον και δεν οχλούνται από την κυνηγετική
δραστηριότητα, πολύ περισσότερο όταν το μεγαλύτερο πλήθος αυτών κατά τη
διάρκεια του κυνηγίου (από το Σεπτέμβριο έως το Φλεβάρη) εγκαταλείπουν τον
Υμηττό και εγκαθίστανται σε θέσεις διαχείμασης.
Σε ό,τι αφορά την ασυμβατότητα της κυνηγετικής δραστηριότητας με τις
υπόλοιπες μορφές αναψυχής, η πρακτική των τελευταίων 200 ετών καταδεικνύει ότι
δεν υφίσταται. Διότι, στην έκταση που σήμερα διεξάγεται το κυνήγι, τόσο το έντονο
ανάγλυφο του εδάφους, όσο και η μορφολογία του, δεν παρουσιάζει κανένα
‘‘θεματικό’’ ενδιαφέρον για άλλου είδους ψυχαγωγικές δραστηριότητες στην
ύπαιθρο.
Για αυτό ακριβώς άλλωστε, ποτέ μέχρι σήμερα στον Υμηττό δεν υπήρξαν
συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών χρηστών της γης και των
διαφορετικών ‘‘ομάδων’’ που δραστηριοποιούνται στην υπαίθρια αναψυχή.
Σε ό,τι αφορά τη χαρακτηρισμένη περιοχή NATURA (GR3000006) που
καταλαμβάνει σχεδόν το σύνολο της έκτασης του ορεινού όγκου του Υμηττού, η
οποία αναγνωρίστηκε ως τόπος κοινοτικής σημασίας, για τους τύπους οικοτόπων που
εμφανίζονται καθώς και για δύο είδη νυχτερίδας, δύο είδη χελώνας και ένα είδος
φιδιού που ενδιαιτούνται σε αυτήν την περιοχή, παρόλο που στα 2/3 της εν λόγω
περιοχής NATURA απαγορεύεται το κυνήγι, δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει άνθρωπος
με επιστημονική και οικολογική υπόσταση που να πιστεύει ότι αυτά τα είδη
απειλούνται από τους κυνηγούς.
Τέλος, η Δ' ΚΟΣΕ ζητά συγκεκριμένα:
- Την απαλοιφή από το Π.Δ. της παραγράφου 3 του άρθρου 7.
- Τη διατήρηση του υφιστάμενου κυνηγετικού καθεστώτος στον Υμηττό.
- Τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας του Υμηττού από τις γνωστές σε όλες ανθρωπογενείς ζημιογόνες δραστηριότητες, ώστε να διατηρηθεί ή να προστατευθεί ο πληθυσμός όλων των ειδών που διαβιούν σε αυτό σε ένα επίπεδο που να ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στις οικολογικές, επιστημονικές και μορφωτικές απαιτήσεις λαμβάνοντας,
ωστόσο, υπόψη τις οικονομικές και ψυχαγωγικές απαιτήσεις (μία από αυτές είναι και η θήρα), όπως άλλωστε προβλέπεται από την κοινοτική οδηγίας 79/409/ΕΟΚ (2009/147/ΕΚ.) και το Ελληνικό Σύνταγμα.
- Συμμετοχή των κυνηγετικών οργανώσεων στο φορέα Διαχείρισης του Υμηττού.
Ξέρετε ότι:
Οι κυνηγοί διαθέτουν ομάδες πυρασφάλειας, οχήματα πυρόσβεσης, αλλά και ένα κινητό πυροφυλάκιο για την προστασία του Υμηττού από τους εμπρηστές καθ' όλη τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου.
Στις ομάδες αυτές συμμετέχουν πολλά μέλη, αποδεικνύοντας το ενδιαφέρων των κυνηγών
του Κορωπίου για τη διάσωση των τελευταίων κυνηγότοπων στην Αττική. Με τα εκπαιδευτικά των σκυλιών, τους λαγάδες, τους περδικάδες και τους τσιχλάδες στο βουνό και τη θηροφυλακή να περιπολεί σε καθημερινή βάση, είναι αρκετά δύσκολο να παρανομήσει κάποιος χωρίς να τον δουν τα «μάτια» των κυνηγών.
Πηγή www.diananews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου