Η Βασίλισσα του Βουνού...

ΒΟΥΝΙΣΙΑ ΠΕΡΔΙΚΑ ή ΠΕΤΡΟΠΕΡΔΙΚΑ (ALECTORIS GRAECA GRAECA)

Χαράλαμπος Σταμκόπουλος, Δασοπόνος – Θηραματοπόνος

Γενικά στοιχεία

Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και ίσως το πιο τραγουδισμένο από τα ενδημικά είδη της άγριας πανίδας της χώρας μας. Η μυθολογία τη θέλει όμορφη νύφη, της οποίας τα θέλγητρα ενόχλησαν τη μητέρα των θεών Ήρα και τη γκρέμισε από την Ακρόπολη. Η Παλλάδα Αθηνά όμως τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε πουλί. Από τότε τα ελληνικά βουνά αντιλα­λούν από το κελάηδημα της.

Στην Ελλάδα απαντά στη Μακεδονία, Ήπει­ρο, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Εύβοια, Ιόνια νησιά, Κύθηρα. Στην Κέρκυρα και Ζάκυνθο υπήρχε μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ από την Αττική και Σαλαμίνα εξαφανίστηκε τις δεκαετίες του 1960-1970. Ο πληθυσμός της στην Ελλάδα εκτιμάται σε 7 – 13.000 ζευγάρια (Papaevangelou et al. 2001). Ζει κυρίως σε μεγά­λα υψόμετρα, σε απότομες βουνοπλαγιές, θαμνώ­δεις και βραχώδεις εκτάσεις, αλλά και σε αραιά δάση. Δεν αποκλείεται όμως να τη συναντήσου­με και πολύ χαμηλότερα, ακόμα και κοντά στη θάλασσα.

Ανήκει στην τάξη των ορνιθόμορφων (Galli-formes), η οποία περιλαμβάνει πουλιά μετρίου με­γέθους που πρωτοεμφανίστηκαν πριν από 50-60 εκατ. έτη. Εντάσσεται στην οικογένεια των Φασιανίδων (Phasianidae) που αποτελείται από 178 είδη σε όλο τον κόσμο και στην υποοικογένεια των περδικίνων (Perdicinae) στην οποία ανήκουν 132 περίπου είδη.

Το υποείδος που συναντάται στην Ελλάδα και την υπόλοιπη νοτιοανατολική Ευρώπη είναι το Α. g. graeca, στις Άλπεις συναντάται το υποείδος saxatilis και στη Σικελία το υποείδος whitakeri. Ξε­χωρίζει από τα άλλα είδη και υποείδη από την εμφάνιση της και τη φωνή της (τσίκιρι-τσικ, τσίκιρι-τσικ). Είναι είδος μονογαμικό, αν και παρα­τηρήθηκαν περιπτώσεις όπου η αρσενική, ανά­λογα με το κοπάδι, μπορεί να ζευγαρώσει με πε­ρισσότερες θηλυκές. Τρέφεται με σπόρους αγρωστωδών και λιγότερο με καρπούς, έντομα και φύλ­λωμα ποωδών φυτών, ενώ η κύρια τροφή των νεοσσών είναι τα έντομα. Μαζί με την τροφή της καταπίνει και πετραδάκια, γιατί τη βοηθούν στην πέψη. Ως χώρους για τη διατροφή της προτιμά τις γε­ωργικές καλλιέργειες, λιβάδια, εγκαταλειμμένα μαντριά και αλώνια που βρί­σκονται κοντά σε βλάστηση που της προσφέρει κάλυψη. Αναζητά την τροφή της νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα. Ενδιάμεσα ψάχνει για νερό, ιδιαί­τερα τους θερινούς μήνες κι αν αυτό δεν είναι εφικτό το λαμβάνει τρώγοντας διάφορους βολβούς και χυμώδη βλαστάρια φυτών. Έχει σπουδαία αντίληψη σχετικά με τον ευρύτερο χώρο όπου διαβιώνει, γνωρίζοντας πολύ καλά κάθε σκιερό μέρος, σχισμές και βαθουλώματα βράχων όπου διατηρούνται μικρές ποσότητες νερού. Καταφύγιο της είναι οι απότομες βουνοπλαγιές όπου το κοπάδι συγκεντρώνεται το βράδυ για κούρνιασμα, σε ορισμένο μέρος, το ο­ποίο επιμελείται το αρχηγικό αρσενικό.

Ενώ όλη την προηγούμενη περίοδο οι πετροπέρδικες ζουν σε κοπάδια, την περίοδο αναπαραγωγής, που αρχίζει το Φεβρουάριο, σχηματίζουν ζευγάρια και φτιάχνουν τη φωλιά τους ανάμεσα σε θάμνους και πέτρες, ενώ φωλιές έχουν βρεθεί και πάνω σε δέντρα. Η ωοτοκία διαρκεί από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο. Γεννούν 10-15 περίπου αυγά τα οποία επωάζουν για 24-26 περίπου ημέρες. Μετά την εκκόλαψη οι νεοσσοί βαδίζουν αμέσως και διατρέφονται με τη φροντίδα των γονιών τους. Οι πρώτες μέρες της ζωής τους είναι οι πλέον καθοριστικές, γιατί τότε διατρέχουν τους μεγαλύτερους κινδύνους και το θη­λυκό τους προστατεύει με αυτοθυσία.

Για ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ

Πηγή www.e-artemis.gr