Οι κυνηγοί σαν προστάτες και χρήστες του θηραματικού κεφαλαίου έχουν λόγο και άποψη σε θέματα διαχείρισης έχοντας πάντα ως οδηγό την αρχή της αειφορίας. Με το σκεπτικό αυτό σχεδιάζουν και υλοποιούν με τη βοήθεια των αρμόδιων αρχών, όπου κρίνεται απαραίτητο, διαχειριστικά μέτρα για την ανάκαμψη ή την δημιουργία πληθυσμών θηραματικών ειδών σε κατάλληλα ενδιαιτήματα (βιότοπους). Η επιλογή των διαχειριστικών μέτρων είναι πολύπλοκη διαδικασία και απαιτεί μεγάλη εμπειρία. Ένα από τα σημαντικά εργαλεία στα χέρια των διαχειριστών είναι ο έλεγχος των πληθυσμών των αρπάγων, όπου επιδρούν δυσμενώς σε άλλα είδη της άγριας πανίδας είτε επειδή έχει αυξηθεί ο πληθυσμός τους είτε επειδή έχει μειωθεί κάποιο από τα είδη της λείας τους.Λέγοντας άρπαγα εννοούμε κάθε θηλαστικό ή πτηνό, του οποίου η τροφή εξασφαλίζεται σκοτώνοντας άλλα ζωικά είδη. Πολλά είδη αρπάγων (πτηνά και θηλαστικά) βρίσκονται κάτω από αυστηρό καθεστώς προστασίας, επειδή οι αριθμοί τους φθίνουν λόγω διαφόρων αιτιών όπως μείωση της έκτασης του ζωτικού τους χώρου, κατακερματισμός των διαθέσιμων χώρων, έλλειψη τροφής κ.λπ. Κάποια είδη όμως (αλεπού, κουνάβι, κορακοειδή κ.λπ.) προσαρμόστηκαν σε ανθρωπογενή περιβάλλοντα και αυξήθηκαν οι πληθυσμοί τους με αποτέλεσμα να επιδρούν δυσμενώς σε πληθυσμούς ειδών που έχουν οικονομική σημασία για τον άνθρωπο. Αυτά τα είδη για συντομία στη συνέχεια και μόνο για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου θα τα βαφτίσουμε “επιβλαβή”. Εδώ και αρκετά χρόνια ο όρος “επιβλαβές” τείνει να καταργηθεί γιατί κάθε είδος επιτελεί τον ρόλο του στη φύση και δεν θεωρείται ότι προκαλεί καταστροφές κάτω από κανονικές συνθήκες. Ωστόσο αυτό συμβαίνει περισσότερο σε αδιατάρακτα οικοσυστήματα που σπανίζουν στις μέρες μας. Δεχόμαστε όμως ότι κάποιο είδος κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες και συγκυρίες, σε ορισμένο τόπο και χρόνο, μπορεί να θεωρηθεί “επιβλαβές” για κάποιο η” κάποια ζωικά είδη που ενδιαφέρουν άμεσα τον άνθρωπο.
Η ενδεχόμενη μείωση των πληθυσμών των θηραματικών ειδών όπως και κάθε είδους της άγριας πανίδας λειτουργεί ανασταλτικά στην επιβίωση των αρπάγων γιατί καταλαμβάνουν τμήμα του διαιτολογίου τους. Φροντίζοντας λοιπόν να αυξήσουμε τους πληθυσμούς των θηραματικών ειδών φροντίζουμε έμμεσα και για τα αρπακτικά που βρίσκονται στο επόμενο επίπεδο της τροφικής πυραμίδας.
Περικής Κ. Μπρίτσας
Δρ. Δασολόγος – Θηραματολόγος
Όλγα Μ. Μασλαρίνου
Δασολόγος – Θηραματολόγος
Για ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ
Πηγή www.e-artemis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου