ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ GIORGIO GRAMIGNANI
Η κούραση δεν έχει φύγει καλά- καλά από το ταξίδι της επιστροφής και οι σκηνές από το κυνήγι είναι ακόμη νωπές στην μνήμη μου. Μόλις έχω επιστρέψει από ένα τριήμερο κυνήγι μπεκάτσας , στο χωριό ενός πάρα πολύ καλού μου φίλου το οποίο συγχρόνως είναι ένα από τα πολλά και περίφημα μπεκατσοτόπια της Μακρακώμης. Στο μυαλό μου έρχονται τα διαφορετικά μέρη, αλλά πραγματικοί παράδεισοι για το κυνήγι της βασίλισσας του δάσους, οι φέρμες των σκύλων, οι μπεκάτσες που καρπωθήκαμε αλλά και αυτές που χάσαμε και πολλές άλλες σκηνές που πάντα μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη του κάθε κυνηγού. Η μπεκάτσα ως γνωστόν είναι ένα πανέξυπνο πουλί που σκαρφίζεται πολλά κόλπα για να ξεφύγει από τους εχθρούς της όταν έχει στριμωχθεί. Πολλά έχουν γραφτεί για αυτά , αλλά παραδόξως η βασίλισσα όσα κόλπα και εάν έχει κάνει γνωστά στους κυνηγούς , πάντα κάτι καινούργιο βρίσκει για να αιφνιδιάζει τους διώκτες της. Ο σκύλος ο οποίος είναι αυτός που έρχεται σε άμεση επαφή με την μπεκάτσα, σίγουρα θα είχε πολλά περισσότερα να μας πει εάν φυσικά είχε μιλιά ,γιατί είναι αυτός που έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπος μαζί της και έχει νιώσει καλά στο πετσί του τα κόλπα της. Άλλες φορές είμαστε θεατές μπροστά σε αυτά και άλλες φορές είμαστε απόντες από την συναρπαστική αναμέτρηση μεταξύ σκύλου και μπεκάτσας. Για να αναδειχθεί νικητής ο σκύλος φυσικά πρέπει να είναι ένα πολύ καλό μπεκατσόσκυλο. Ποιο όμως είναι το πραγματικά καλό μπεκατσόσκυλο; Σε αυτή την ερώτηση υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα με το πώς αρέσκεται ο κάθε κυνηγός να ψάχνει το σκυλί του αλλά και το πώς είναι ο τόπος που κυνηγάει ο κάθε κυνηγός. Η κοινή συνισταμένη όμως μεταξύ όλων αυτών είναι μία. Το καλό μπεκατσόσκυλο είναι αυτό που έχει δαγκώσει πολλές μπεκάτσες και έχει συναντήσει ακόμα πολλές περισσότερες. Είναι αυτό που έχει κάνει χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στα δάση αναζητώντας τις μπεκάτσες και φυσικά κοντά σε αυτό και ο κυνηγός που το ακολουθεί. Είναι αυτό που η εμπειρία του από το κυνήγι και τα κόλπα της βασίλισσας του δάσους, το έχουν διδάξει που να ψάχνει και πώς να συμπεριφέρεται όταν την συναντήσει. Είναι αυτό που για να γίνει θέλει πολύ κυνήγι και πάρα μα πάρα πολύ δουλειά. Σε τελική ανάλυση το καλό μπεκατσόσκυλο όποιος το έχει δεν το πουλάει και όποιος δεν το έχει επιθυμεί να το αποκτήσει. Αναζητώντας το ιδανικό μπεκατσόσκυλο λοιπόν. Οι γείτονες μας Ιταλοί οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια στερούνται φυσικού ενδημικού θηράματος στις περισσότερες περιοχές της πατρίδας τους έχουν στραφεί κυρίως στο κυνήγι του αποδημητικού. Για να μπορέσουν να αναδείξουν τα πραγματικά καλά σκυλιά, τους πραγματικούς κυνηγούς, τα πραγματικά ταλέντα για το μέλλον της εκτροφής διοργανώνουν πολλούς αγώνες σε φυσικό θήραμα, όπως για παράδειγμα οι αγώνες μεγάλης έρευνας σε πεδινή πέρδικα και οι αγώνες πρακτικού κυνηγίου σε πέρδικα και μπεκάτσα. Σκέφτηκαν έτσι να διοργανώσουν ένα αγώνα με θήραμα την βασίλισσα του δάσους θέλοντας έτσι να αναδείξουν το πραγματικά μεγάλο μπεκατσόσκυλο. Ποιος όμως θα αναλάμβανε την διοργάνωση ενός τέτοιου αγώνα; Φυσικά οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες και για να υπάρχει το ανάλογο κύρος αποφασίστηκε η συνδιοργάνωση από την Ιταλική ένωση σέττερ , το πόιντερ κλάμπ Ιταλίας , και το κλάμπ μπεκάτσας της Ιταλίας. Έτσι λοιπόν έπειτα από τις κατάλληλες προετοιμασίες ο αγώνας Trofeo Giorgio Gramignani έλαβε σάρκα και οστά την περίοδο 2002- 2003. Ο αγώνας είναι αφιερωμένος στην μνήμη ενός παθιασμένου μπεκατσοκυνηγού του παρελθόντος του αξέχαστου για τους Ιταλούς μπεκατσοκυνηγούς , Giorgio Gramignani ο οποίος κατείχε την εκτροφή πόιντερ αλλά και μερικών σέττερ με την επωνυμία ΄΄Del Conero’’. Ο Gramignani πάντοτε αναζητούσε το τέλειο μπεκατσόσκυλο και μαζί με τον Vincenzo Celano ο οποίος κατείχε την εκτροφή ΄΄Del Becco Lungo’’ ήταν από τους ιδρυτές του κλάμπ μπεκάτσας της Ιταλίας το οποίο ιδρύθηκε το 1975. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και η φιλοσοφία του διαγωνισμού μιας και ο αγώνας αυτός είναι πολύ υψηλών απαιτήσεων και περιλαμβάνει 22 καθαρές αγωνιστικές ημέρες σε μια περίοδο που ξεκινά τα μέσα Νοέμβρη και τελειώνει στις αρχές Απριλίου. Περιλαμβάνει δηλαδή όλα τα είδη βιοτόπων με τις δυσκολίες που παρουσιάζει ο καθένας ξεχωριστά, και διαφορετικές ημερομηνίες κάτι που πρακτικά σημαίνει διαφορετική συμπεριφορά του πουλιού κατά την μετανάστευση ή την διαχείμαση και διαφορετική επίσης συμπεριφορά ανάλογα με το πόσο έχει κυνηγηθεί το κάθε πουλί και κατά πόσο επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες να προσεγγιστούν τα πουλιά από τους σκύλους. Ο σκύλος που θα συγκεντρώσει την μεγαλύτερη βαθμολογία έπειτα από όλη αυτή την διαδικασία ανακηρύσσεται νικητής του τροπαίου. Οι συντάκτες του καταστατικού το οποίο πέρασε από την έγκριση του Ιταλικού κυνολογικού ομίλου δίνουν πολύ μεγάλη έμφαση στην ποιότητα του πόντου που θα κερδίσει ο κάθε σκύλος και για να μπορέσει ένας σκύλος να μπει στην τελική κατάταξη και να ανακηρυχθεί νικητής πρέπει να έχει ένα μίνιμουμ συμμετοχών που καθορίζονται από το καταστατικό. Κατά την διάρκεια του αγώνα εάν ένας σκύλος δεν αξίζει πραγματικά το CACIT που είναι η ανώτερη βαμολογία τότε αυτό δεν δίνεται σε καμία περίπτωση αλλά προτιμάται να δοθεί μια κατώτερη. Σε περίπτωση ισοβαθμίας μεταξύ δυο σκύλων νικητής ανακηρύσσεται ο πιο νεαρός κάτι που δείχνει την πεποίθηση των κριτών να βραβεύονται τα πραγματικά ταλέντα, τα σκυλιά δηλαδή που φανερώνουν νωρίς τα πλούσια κυνηγετικά τους προσόντα . Οι ίδιοι ακριβώς κανονισμοί ισχύουν και για τα θηλυκά ζώα αφού από όλη την διαδικασία ανακηρύσσεται και η καλύτερη θηλυκός σκύλα. Για την ιστορία νικητής του πρώτου τροπαίου Giorgio Gramignani ανακηρύχθηκε το θηλυκό αγγλικό σέττερ Mina του Giancarlo Bravaccini η οποία είναι εγγονή του μεγάλου γενάρχη και νικητή του κυπέλλου Ευρώπης το 1987 Radentis Gian. Όμως και τις άλλες χρονιές όπως για παράδειγμα το 2005 νικητής ήταν μια άλλη απόγονος πρωταθλητού μεγάλης έρευνας η Eva di Val di Chiana κόρη του μεγάλου τράιαλερ και νικητή του Coppa Europa το έτος 1998 αγγλικού σέττερ Taro dei Felini. Κάνω αυτή την επισήμανση για να τονίσω στους αγαπητούς αναγνώστες πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στα σκυλιά, σε αγωνόσκυλα και κυνηγόσκυλα, γιατί πολλά από τα σκυλιά που πρωταγωνιστούν στους αγώνες πρακτικού κυνηγίου αλλά και στο πραγματικό κυνήγι είναι απόγονοι ή πρόγονοι σκύλων που έχουν πρωταγωνιστήσει σε αγώνες μεγάλης έρευνας. Οι συνοδευτικοί τίτλοι που αποδίδονται στους σκύλους δεν είναι παρά μια είναι ανθρώπινη εφεύρεση. Στην πραγματικότητα ο σκύλος είναι ένας και είναι κυνηγός. Την ώρα που κυκλοφορεί αυτό το τεύχος τα κλασικά μπεκατσοτόπια της πατρίδας μας έχουν ήδη δεχθεί ένα αριθμό μπεκατσών και πολλοί από τους φίλους κυνηγούς βρίσκονται εκεί για να τις ανακαλύψουν. Παρόντες φυσικά και τα κυνηγόσκυλα που θα τις αναζητήσουν ακόμη και στα πιο απόκρυφα σημεία του δάσους για να αναμετρηθούν μαζί τους. Πολλά από αυτά τα σκυλιά θα γευτούν την μυρουδιά τους και αρκετά από αυτά θα την δουν και θα την βάλουν στο στόμα τους. Τα πραγματικά όμως μεγάλα μπεκατσόσκυλα είναι σπάνια και μόλις τα λύσεις θα πάνε κατευθείαν πάνω στο πουλί. Αυτά είναι που κάνουν την διαφορά και κάνουν τον μπεκατσοκυνηγό ευτυχισμένο. Εάν έχετε ένα τέτοιο σκυλί διαφυλάξτε το ως ΄΄κόρη οφθαλμού’’. Εάν τύχει να το δείτε να εργάζεται μέσα στο δάσος μάθετε περισσότερα για αυτό. Ίσως στο μέλλον αποτελέσει για εσάς την καλύτερη λύση για την εκτροφή.
Του Νίκου Νικολάου
Πηγή allevamentoramensis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου