Ο βασιλιάς του αέρα και της δυνατής μύτης, ξεκίνησε την πορεία του ως ένας έξοχος κυνηγός καλπαστής στα υγρά επίπεδα λιβάδια της Αγγλίας και των Σκωτσέζικων moors, δρέποντας δάφνες δόξας απέναντι στα grouse και τις πεδινές πέρδικες των περιοχών αυτών, τον περασμένοκαι προπερασμένο αιώνα. Ταυτόχρονα, με την εισαγωγή του στην Ευρώπη και ειδικότερα στη νότια, ήρθε αντιμέτωπος και με τα ορεινά κυνήγια του αγριοκόκορα και της ορεινής πέρδικας. Με το έντονο κυνηγετικό πάθος που τον κατέχει, προσαρμόστηκε γρήγορα στις απαιτήσεις αυτών των θηραμάτων και ουσιαστικά σήμερα έχει πρωταγωνιστική θέση, διαπρέποντας στα κυνήγια αυτά. Είναι κοινή πεποίθηση πλέον στη χώρα μας, ότι το πόιντερ είναι μάλλον η πρώτη επιλογή για το περδικοκυνήγι, σ' οποιαδήποτε βουνά και υψόμετρα. Κυριαρχικό ζώο με μεγάλη αυτοπεποίθηση, λόγω χαρακτήρα και γενεαλογικών καταβολή, πρέπει να δίνει την εντύπωση κατακτητή του βουνού. Η μεγάλη δύναμη, η ορμητικότητα, το αστείρευτο πάθος, ο υψηλός ψυχισμός του, πρέπει να του δίνουν διάθεση και κουράγια ν' αλωνίσει στην κυριολεξία το βουνό, να το «φάει» απ' άκρη σ' άκρη, είτε βράχια έχει αυτό, είτε σάρες, είτε πυκνά σγαντζοπούρνια. Σίγουρα στα αλπικά μέρη η κατάσταση είναι πιο εύκολη από τα γκρέμια και τους σαθρούς χαλιάδες, όμως η ψυχή του πόιντερ είναι πόιντερ παντού. Ο καλός σκύλος πόιντερ που ξέρει να κυνηγάει πέρδικες, με το που θα κατέβει απ' τ' αμάξι, αφού κοιτάξει που βρίσκεται και ικανοποιήσει τις ανάγκες του, θα ξεχυθεί ασυγκράτητος και θ' αρχίσει να καταπίνει το βουνό. Θα φτάσει ενδεχομένως στην κορυφή, θα περάσει ίσως στο απέναντι πλάι, θ' ανέβει πιθανόν και στη δεύτερη κορυφή στο απέναντι πλάι, μπορεί να περάσει στο τρίτο κατά σειρά πλάι και να συνεχίσει φτάνοντας πέντε κορυφές πέρα γαζώνοντας κυριολεκτικά τον τόπο. Εσείς απλώς ανεβαίνετε και παρακολουθείτε, κάποια στιγμή θα επιστρέψει για να «πάρει» επαφή μαζί σας και να συνεχίσει το ίδιο ψάξιμο απ' την άλλη πλευρά της πορείας σας. Θα μου πείτε τι γίνεται, όταν φερμάρει τρία βουνά μακριά σας. Απλά θα μαζέψετε όλο το κουράγιο σας, θα βάλετε όλη τη δύναμή σας να πάτε να τουφεκίσετε τη φέρμα του. Το γυμνασμένο περδικόσκυλο πόιντερ, δεν είναι για κυνηγούς βαρείς, νωχελικούς και αγύμναστους. Θέλει κυνηγό με γυμνασμένο κορμί, μεγάλη αντοχή, πόδια φτερά, πνευμόνια δυνατά και φυσικά καημό με την πέρδικα. Υπάρχουν και θαυμάζω, έμπειρα περδικόσκυλα που θα «πάρουν» το μπουλούκι από εκεί που αρχικά το εντόπισαν και θα το πάνε 300 μέτρα πόντα - φέρμα στον ανήφορο μέχρι να το μπλοκάρουν. Εκεί ο κυνηγός πρέπει να μπορεί ν' ακολουθήσει αυτή την υπέροχη ενέργεια του σκύλου και να την ολοκληρώσει.Θυμάμαι απ' την κυνηγετική μου ζωή ενδεικτικά καποια τέτοια όμορφα περδικόσκυλα. Μ' έναν πολύ μεγάλο περδικά σκύλο, αφού εντόπισε τη νυχτερινή κούρνια των πουλιών, ξεκίνησε ένα τέτοιο συνεχές ποντάρισμα-φερμάρισμα σε μια απότομη κόντρα. Αφού πήγαμε πάνω από 200 και πλέον μέτρα έτσι, βγάζοντάς μου τη γλώσσα από την ένταση και την αδρεναλίνη, σταματάει μπροστά σ' ένα μεγάλο βράχο. Κάνει αριστερά και στα 50 μέτρα μπλοκάρει τρεις πέρδικες. Τουφεκάω και χτυπάω μια. Γρήγορο απόρτ και ξαναγυρίζει πίσω στο βράχο. Συνεχίζει με νέο ποντάρισμα για άλλα 70-80 μέτρα δεξιά απ' το βράχο και νέα φέρμα. Άλλα πέντε πουλιά ξεκολλάνε από ένα πατάρι σ' ένα κάθετο βράχο! Με τον ίδιο σκύλο, μία η ώρα το μεσημέρι, βρίσκει το ντορό ενός κώτσου σε μια σάρα. Θερμοκρασία υψηλή με αποπνικτική ζέστη. Αφού τον ψάχνει επί 15 λεπτά μέσα σε βράχια που ίσα-ίσα χώραγα να περάσω, τον στριμώχνει σ' ένα γκρέμι 150 μέτρα πιο ψηλά απ' το αρχικό σημείο που τον εντόπισε. Άλλη μέρα με υπερβολικό κρύο και ομίχλη πυκνή έχει «ρίξει» ένα κοπάδι γύρω στα 12 πουλιά σε κάτι σφήνες ύψους 1,5-2 μέτρα. Τις έβγαζε μία μία μέσα από τις σφήνες πηδώντας πάνω τους σαν αγριοκάτσικο. Με τη νεότερη ετεροθαλή αδερφή του, θυμάμαι να βάζουν κυριολεκτικά τη μύτη τους στον «κώλο» της κλαρωμένης στον κέδρο πέρδικας για να σηκωθεί. Η μάνα τους που είχε το απόλυτο στιλ πόιντερ στο βουνό και πάταγε τόσο ελαφριά πάνω στις πέτρες σαν μπαλαρίνα, κάποτε δεμένη στο λουρί και περιμένοντας να ξημερώσει, είχε εντοπίσει και σχεδόν «φερμάριζε» ένα κοπάδι σε μια απίστευτη απόσταση στο απέναντι πλάι με ευνοϊκό αέρα.
Του Σπήλιου Καρμίρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου