Παρατηρήσεις επί του Σχεδίου Νόμου για τη Βιοποικιλότητα...

Θέμα: Παρατηρήσεις επί του Σχεδίου Νόμου για τη Βιοποικιλότητα

1. Το Σχέδιο Νόμου ηθελημένα αγνοεί την επίσημα διακηρυγμένη θέση της Ε.Ε. ότι η προστασία της βιοποικιλότητας (επί το ορθότερον: η μείωση της απώλειας της βιοποικιλότητας), έχει ως πολύτιμο συνεργάτη και βοηθό την αειφόρο θήρα και το έργο των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Αυτό έχει διατυπωθεί επανειλημμένα και σε διάφορα επίσημα κείμενα τόσο της Ε.Ε., όσο και σχετικών Συνεδρίων και Συσκέψεων.

Αυτή η ηθελημένη παράλειψη γίνεται διότι οι εμπνευστές και συντάκτες του Σχεδίου Νόμου βρίσκουν μια ακόμα αφορμή για να εκφράσουν την αποδεδειγμένα γνωστή σε όλους θέση τους εναντίον της θηρευτικής δραστηριότητας. Μια θέση χωρίς κανένα επιστημονικό ή τεχνικό επιχείρημα και αντίθετη στην πραγματικότητα, τη φύση και τη διαχείριση του περιβάλλοντος. Μια αντικυνηγετική θέση που αποδεδειγμένα βλάπτει το περιβάλλον με τον συστηματικό αποκλεισμό των Κυνηγετικών Οργανώσεων από κάθε συνεργασία για την λήψη ενδεδειγμένων μέτρων προστασίας.

2. Γιατί οι συντάκτες του Σχ. Ν. θέλουν ν’ αγνοούν την πάγια θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η προστασία της βιοποικιλότητας και η διατήρηση της φύσης δεν θα αποδειχθούν ποτέ αποτελεσματικές δίχως την υποστήριξη ομάδων της κοινωνίας που χρησιμοποιούν την φύση (stakeholders) δηλαδή, μεταξύ άλλων, και των κυνηγών; Γιατί ενώ η Ε.Ε. πιστεύει ότι το αειφόρο κυνήγι συμβάλλει τα μέγιστα στη διατήρηση των ειδών, οι συντάκτες του Σχ.Ν. έχουν το κυνήγι υπό συνεχή διωγμό;

3. Είναι γνωστό ότι ΟΛΑ ΤΑ ΘΗΡΑΜΑΤΙΚΑ ΕΙΔΗ βρίσκονται σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης του είδους, διαφορετικά δεν θα ήταν θηρεύσιμα. Ποιος είναι επομένως ο λόγος για εξαγγελίες περιορισμού ή απαγόρευσης της θήρας εκτός από την στείρα αντικυνηγετική θέση συναισθηματικής καθαρά φύσης;

4. Ταυτόχρονα το Σχέδιο Νόμου (και αυτό ως επακόλουθο της παραπάνω αντικυνηγετικής θέσης) ελάχιστες γραμμές αφιερώνει στο θέμα της βασικής σχέσης της γεωργίας και πιο συγκεκριμένα της εκάστοτε αγροτικής πολιτικής με την βιοποικιλότητα. Η σχέση αυτή καθορίζει όλα τα υπόλοιπα.

Πράγματι η εκάστοτε εφαρμοζόμενη Κοινή Αγροτική Πολιτική (μονοκαλλιέργειες, επιδοτήσεις, υπεράντληση υδάτων, χρήση αγροχημικών κλπ) αποτελεί τη βάση και το κυριότερο αίτιο της κατάστασης απώλειας της βιοποικιλότητας, πράγμα που είναι επίσημα αναγνωρισμένο από την Ε.Ε. και γι’ αυτό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την 07-07-10 υπάρχει ειδική συνεδρίαση με τον υπεύθυνο Επίτροπο της Γεωργίας για να αναπτυχθεί η συμβολή της γεωργίας στην διατήρηση της βιοποικιλότητας και η συμβολή της θήρας και των Κυνηγετικών Οργανώσεων προς την ίδια κατεύθυνση.

5. Το Σχέδιο Νόμου αποτελείται από ένα κείμενο γεμάτο αοριστολογίες με συχνές επαναλήψεις που σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζει το ζήτημα της βιοποικιλότητας σε νομική βάση. Μια τέτοια έκθεση ιδεών και ένα τέτοιο θεωρητικό κείμενο καθιστά αδύνατη την εφαρμογή στην πράξη και δίνει έδαφος για άπειρες ερμηνείες και νομικές εμπλοκές.

Για ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ


Πηγή www.e-artemis.gr