Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Γράφει ο Κώστας Καλφόπουλος...

Όταν ξεκινά η χειμερινή περίοδος μπαίνουμε δυναμικά στα περισσότερα κυνήγια, φάσες, πάπιες και ου το κάθε εξής.

Για έναν κυνηγό με σκύλο φέρμας μετά τα καλοκαιρινά κυνήγια ορτυκιού, τρυγονιού, πέρδικας, λαγού και κουνελιού σειρά έχει αυτό το ξεχωριστό κυνήγι.

Το κυνήγι της μπεκάτσας.

Είναι το κυνήγι που επιφυλάσσει τόσες πολλές εκπλήξεις όσο αφορά το πότε θα έρθουν στον τόπο μας, αν θα έρθουν στις ημερομηνίες που τις περιμένουμε και αν θα είναι σε ικανοποιητικούς αριθμούς.

Το απρόβλεπτο στο κυνήγι της μπεκάτσας είναι δεδομένο αλλά αυτό είναι που κάνει όλους εμάς να την προσμένουμε κάθε χρόνο, γιατί πραγματικά αν αυτό το θήραμα ήταν εύκολο δεν θα ήταν και τόσο συναρπαστικό.

Κάθε χρόνο ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στην Eυρώπη και εννοώ τους ανέμους, την πτώση της θερμοκρασίας την δεδομένη περίοδο μετακίνησης θα παίξουν καθοριστικό στο αν η χρονιά είναι καλή ή όχι.

Αν ο καιρός είναι μαλακός στην Βόρεια Ευρώπη οι μπεκάτσες δεν ξεκινούν το ταξίδι, βέβαια είναι γνωστό ότι υπάρχει και η ενστικτωδώς αποδημία.

Η μπεκάτσα στάθμευη ανάλογα την περίοδο και τις καιρικές συνθήκες σε διαφορετικά δάση και σημεία.

Έτσι ενώ στα τέλη Οκτωβρίου αρχές Νοέμβρη συναντάμε τα πουλιά ψηλά στα 1000 μ υψόμετρο σε όμορφα χορτολίβαδα ανάμεσα σε πυκνά δάση τα λεγόμενα ξέφωτα, το καλό είναι ότι εκείνη την εποχή βρίσκουμε μπεκάτσες μαζεμένες σε κάποια σημεία ακόμα και ζευγάρια η κακή πλευρά όμως είναι ότι τα φύλλα δεν έχουν πέσει ακόμα καλά και τα πουλιά όταν σηκώνονται είναι δύσκολα στο τουφέκισμα.

Για ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ

Πηγή www.kinigotopos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου