Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Η αφύπνιση του απόρτ...

Το απόρτ δεν είναι απλά η ολοκλήρωση μιας κυνηγετικής πράξης. Είναι πολλές φορές η απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει τελικό αποτέλεσμα. Και βέβαια , πιο αναγκαίο γίνεται το απόρτ στην περίπτωση του πληγωμένου θηράματος. Κάθε σκύλος φέρμας θα πρέπει να κουβαλάει στα γονίδιά του όλες τις κυνηγετικές αρετές, μία εκ των οποίων είναι και το απόρτ. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα. Έτσι, κάποιοι σκύλοι φέρμας μπορεί να μην παρουσιάζουν από μικρή ηλικία μια έμφυτη τάση να απορτάρουν. Γι’αυτό ευθύνονται συνήθως οι γεννήτορες, οι πρόγονοι του κάθε κουταβιού, αλλά ίσως και οι ιδιοκτήτες τους…

Η ανάπαυση των κυνηγετικών ενστίκτων από γενιά σε γενιά, μπορεί να οδηγήσει στην οριστική τους διαγραφή από τα γονίδια των κυνηγόσκυλων. Η έλλειψη κυνηγετικής δράσης σε συνεχόμενες γενιές σκύλων, λοιπόν, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εξασθένηση και την << ατροφία >> των ικανοτήτων ακόμη και ενός καθαρόαιμου σκύλου. Τα << δεδομένα>> μάλιστα που χάνονται πιο εύκολα είναι εκείνα που αφορούν την έρευνα και το απόρτ… Στην περίπτωση ενός νεαρού σκύλου φέρμας που παρουσιάζει μία έμφυτη τάση να απορτάρει, τα πράγματα είναι εύκολα, αρκεί βέβαια να μην γίνουν λάθη. Ένα τέτοιο κυνηγόσκυλο αρχίζει να απορτάρει ότι βρεί, ικανοποιώντας ουσιαστικά μία φυσική του ανάγκη. Αυτό που απομένει σε μία τέτοια περίπτωση είναι να δείξουμε στο κουτάβι ότι το απόρτ ικανοποιεί και εμάς. Δεδομένου ότι οι σκύλοι θέλουν να τα πηγαίνουν καλά με το αφεντικό, γενικά επιδιώκουν να κάνουν πράγματα που ξέρουν ότι μας ικανοποιούν. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται από τη μεριά μας, είναι να επιβραβεύουμε το σκύλο μας όταν μας φέρνει κάποιο αντικείμενο, μιλώντας του με ενθουσιασμό και χαιδέυοντάς τον έντονα. Σε αυτό το σημείο όμως υπάρχει και μια παγίδα. Αν το παρακάνουμε, θα φτάσουμε στο σημείο κάθε φορά που θα μας βλέπει ο σκύλος μας, να ψάχνει να βρεί τι θα μας φέρει…Πρέπει λοιπόν να του δώσουμε να καταλάβει ότι μας ενδιαφέρει να απορτάρει ότι του ζητάμε εμείς. Ένα μπαλάκι που θα του το πετάμε και θα μας το φέρνει, με την παράλληλη αδιαφορία μας για ότι άλλο μας κουβαλάει, θα του δώσουν σιγά σιγά να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να μας φέρνει ότι βρίσκει. Σε αντίθετη περίπτωση, το κουτάβι θα θεωρήσει το απόρτ ως αυτοσκοπό και θα δυσκολευτεί να το συνδέσει αργότερα με τη διαδικασία του κυνηγιού.

Το παραπάνω άρθρο είναι απο το περιοδικό << κυνήγι με κυνηγόσκυλα >>

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου